Relacja między tym, co wiadome i niewiadome ma 4 możliwe kombinacje składniowe. Jak kiedyś podsumował Donald Rumsfeld: “Mamy znane wiadome. Rzeczy, o których wiemy, że je wiemy. Wiemy również, że istnieją znane niewiadome. Innymi słowy, wiemy, że są pewne rzeczy, których nie wiemy. Ale są również nieznane niewiadome – takie, o których nie wiemy, że ich nie wiemy.” Slavoj Zizek w 2006 roku uzupełnia rozważania o pominiętą – czwartą formę, czyli “nieznane wiadome”, w której dopatrujemy się pandemicznych realiów. Zmiany jakie w nas zachodzą są trudne do przewidzenia z punktu widzenia podmiotu, natomiast przewidywalne ze strony natury, psychologii czy pierwotnego instynktu.

Z połączenia “nie wiemy, że wiemy” i “wiemy, że nie wiemy” powstaje fundament naszych indywidualnych prac, a całość stanowi próbę nakreślenia funkcji, którą obecnie pełni sztuka, zawierając ambiwalentny stosunek do niej, samych artystów przepełnionych fascynacją i frustracją. To dystopijne wizje krzyżujące się z utopijnymi, to płynność poglądów i chwiejność emocjonalna. Powrót do poprzedniego stanu rzeczy jest niemożliwy a zaakceptowanie tego faktu jest pierwszym krokiem do rozpoczęcia redefinicji obecnie przyjętych standardów.

‘WE DON’T KNOW’ opiera się na wielu płaszczyznach: społecznej, ekologicznej, politycznej, emocjonalnej. Ostatecznie kulimy się i zwracamy się ku źródłu – powracamy do spraw przyziemnych, nadajemy priorytet ponownie podstawowym ideom i emocjom, które automatycznie pojmujemy jako te niższej rangi, a mimo to nie zamierzamy się ich wstydzić, bo Kto Ma Wiedzieć Ten Wie.

 

Artyści/artystki:
Bartosz Zaskórski, Agnieszka Doniec, Marcin Pazera, Estera Gałuszka, Karina Gorzkowska, Mateusz Świderski, Mateusz Stanuszek, Ola Sikora, Jana Moroz
Kuratorki: Estera Gałuszka, Karina Gorzkowska, Jana Moroz